[ Pobierz całość w formacie PDF ]
dolegliwości mogą być objawami różnych chorób, w tym zaburzeń nerwicowych, które leczy się w odmienny
sposób. Jeżeli pacjent pod koniec postępowania diagnostycznego usłyszy uwagę w rodzaju nic panu nie jest, to
tylko nerwica , prawdopodobnie będzie miał wątpliwości co do słuszności postawionej diagnozy i uda się nie co
psychiatry, lecz do innego specjalisty chorób wewnętrznych. Wydaje się że opisane prawidłowości występują
również w naszym kraju, gdzie korzystanie z pomocy psychiatry, psychologa lub psychoterapeuty ma mniejszą
tradycję niż w społeczeństwie amerykańskim, Badanie psychiatryczne powinno więc stanowić integralny
element badania lekarskiego, a zaburzenia nerwicowe należy od samego początku uwzględniać w diagnozie
różnicowej, podobnie jak działanie niepożądane leków przyjmowanych przez pacjenta z powodu innych
schorzeń - wiele lekarstw może powodować lęk, niepokój związane z nimi objawy wegetatywne.
Omówienie głównych postaci zaburzeń nerwicowych utrudnia współistnienie w dostępnym
piśmiennictwie kilku różnych klasyfikacji zaburzeń nerwicowych. Obowiązująca obecnie w medycynie 10.
Rewizja Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD10), różni się
znacznie nie tylko od jej poprzedniej wersji, ale również od stosowanego w USA czwartego wydania
klasyfikacji Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego wykorzystywanego w większości badań i
doniesień naukowych. Klasyfikacja WHO jest bardziej skomplikowana od amerykańskiej, aby tę niedogodność
usunąć, opracowano jej skrócony wariant obowiązujący w placówkach podstawowej opieki zdrowotnej, który z
kolei jest zbyt daleko idącym uproszczeniem, ponieważ nie uwzględnia on ostrej reakcji na stres oraz zaburzeń
obsesyjno-kompulsyjnych. W niniejszym opracowaniu omówiono jednostki wyróżnione w ICD-120 w wersji
przeznaczonej dla podstawowej opieki zdrowotnej, ale przedstawiono również najczęściej występując
zaburzenia nerwicowe uwzględnione w podstawowej wersji ICD10.
Posługując się aktualnymi klasyfikacjami (ICD-10 i DSM-IV) pamiętać należy, że wyróżniają one wiele
jednostek, które mogą współwystępować. W przeprowadzonych w Niemczech badaniach stwierdzono, że
współzachorowalność u hospitalizowanych pacjentów psychiatrycznych wynosi 80-90% a więc jedynie u 10-
20% z nich stwierdza się pojedyncze rozpoznanie. Znaczenie współzachorowalności dobrze ilustrują wyniki
badań 165 pacjentów skierowanych na terapię z powodu zaburzeń panicznych i agorafobii. Wykazały one, że
jedynie u 16% pacjentów z tej grupy nie stwierdzono wcześniej zadnej z następujących jednostek chorobowych:
zaburzenia lękowe uogólnione, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, fobia społeczna, depresja lub dystymia
(dawniej określana jako nerwica depresyjna). Natomiast u 29% badanych występowały dwa z tych zaburzeń, u
25% trzy, u 19% cztery, a u 11% pięć lub sześć.
Charakterystyczne cechy objawów nerwicowych, które należy uwzględnić w trakcie badania
Objawy nerwicowe zawsze dotykają przeżyć chorego
Pacjent może mieć plroblemy psychiczne, z którymi większość osób radzi sobie sama bez większych trudności.
Pacjent szukający pomocy nie jest w stanie sam utrzymać wewnętrznej równowagi psychicznej.
Chory na nerwice ma trudności w rozróżnianiu objawów nerwicowych od niedoskonałości swojego charakteru i
często wstydzi się ujawniać wszystkie swoje trudności.
Najbardziej dotkliwe objawe nerwicowe dotykają często intymnych sfery przeżyć religijnych, życia erotycznego
i seksualnego, poczucia winy.
Patologicznie nasilone uczucia lęku, wstydu, poczucia winy zwykle utrudniają choremu na nerwice ujawnianie
wszystkich swoich słabości.
Warunki prawidłowego badania chorego z zaburzeniami nerwicowymi
Badanie powinno być przueprowadzone w warunkach gwarantujących dyskrecję. Konieczne jest badanie sam na
sam i zapewnienie pacjenta o tajemnicy lekarskiej.
Stworzenie atmosfery dającej pacjentowi poczucie bezpieczeństwa.
Dążenie do wczucia się w stan psychiczny pacjenta i zrozumienia jego sposobu myślenia , odczuwania i
zachowania.
Minimalizowanie tendencji do oceniania pacjenta i bagatelizowania jego problemów
Stwierdzenie jednej z postaci zaburzeń lękowych nie wyklucza więc występowania innych zaburzeń.
3.2. Podstawowe elementy badania psychiatrycznego w badaniu lekarskim
Diagnozę zaburzeń nerwicowych ułatwia przypomnienie najistotniejszych wiadomości na temat
elementów badania psychiatrycznego w badaniu lekarskim.
Badanie psychiatryczne
1. Stanowi zawsze część badania lekarskiego i powinno być poprzedzone badaniem somatycznym (włącznie z
wchodzÄ…cym w jego zakres badaniem neurologicznym).
2. Polega na: rozmowie z chorym, obserwacji jego zachowania, w uzasadnionych przypadkach - uzupełnieniu
uzyskanych danych informacjami z wywiadu od otoczenia
3.Składa się z: wywiadu i oceny stanu psychicznego
Wywiad powinien dostarczyć informacji dotyczących następujących zagadnień:
Stan psychiczny
1. Rodzaj objawów
2. Początek zaburzeń psychicznych
· ostry, przewlekÅ‚y , skryty
[ Pobierz całość w formacie PDF ]